Λουίς Σεπούλβεδα: Το μαύρο κύμα

(Απόσπασμα από το παιδικό μυθιστόρημα "Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ΄ ένα γλάρο να πετάει").                                                                Μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης

Βασικό θέμα: Η θανάσιμη μόλυνση ενός γλάρου από μια πετρελαιοκηλίδα.  Θεματικά κέντρα: Καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος: μόλυνση των θαλασσών και διατάραξη της οικολογικής ισορροπίας.

Οικολογική συνείδηση, οικολογικά κινήματα και οργανώσεις.

Η αλόγιστη συμπεριφορά του ανθρώπου απειλεί με εξαφάνιση ή μείωση διάφορα είδη του ζωικού βασιλείου (φάλαινες, χελώνες Καρέτα- Καρέτα, κ.λ.π.).

Μορφή: Χαρακτηριστικό στοιχείο  αποτελεί η τεχνική του  ανιμισμού, γνωστή από τα παραμύθια, κατά την οποία τα ζώα ή τα φυτά μιλούν σαν άνθρωποι για να παρουσιάσουν τον κόσμο τους και τα προβλήματά τους.

 Γλώσσα: Η γλώσσα της μετάφρασης είναι απλή. Το ύφος, το απλό λεξιλόγιο, η τεχνική του ανιμισμού, τα ζώα – ήρωες, όλα θυμίζουν τα παραμύθια. Για αυτό και κυριαρχούν οι μεταφορές και οι προσωποποιήσεις.

Αφηγηματική τεχνική: Τριτοπρόσωπος παντογνώστης αφηγητής με εσωτερική εστίαση (βλέπει τον κόσμο μέσα από τα μάτια της Κενγκά). Συχνά έχουμε αναδρομική αφήγηση («…Είχε δει κι η ίδια άλλους γλάρους…», «…Πολλές φορές, από ψηλά, είδε πως κάτι μεγάλα πετρελαιοφόρα…», «…Θυμήθηκε μια ιστορία…» κ.λ.π.)

Αφηγηματική πορεία: Η ηρωίδα, η γλαρίνα Κενγκά, σκεπάζεται από το μαύρο κύμα και μολύνεται>> περιμένοντας το θάνατο σκέφτεται>> διαπιστώνει ότι η μόλυνση δεν έχει φτάσει ως τις ρίζες των φτερών της και επιχειρεί να πετάξει >> καταφέρνει να πετάξει προς ένα ασφαλές μέρος πριν καταρρεύσει. 

Αφηγηματικοί τρόποι: Αφήγηση, λίγες περιγραφές και μονόλογος (ο συγγραφέας «μεταφράζει» το κρώξιμο της Κενγκά στην ανθρώπινη γλώσσα).

Τόπος: Η Βόρεια Θάλασσα και οι ακτές της Γερμανίας.

Χρόνος: Πλησιάζει το καλοκαίρι. Η ιστορία ξετυλίγεται κατά τη διάρκεια μίας περίπου ημέρας.

Πρόσωπα: Η Κενγκά, μια γλαρίνα που κερδίζει τη συμπάθειά μας με την αγωνιώδη προσπάθειά της να πετάξει, ενώ έχει μολυνθεί από μια πετρελαιοκηλίδα στη θάλασσα. Το καταδικασμένο πουλί, μέσα από τη ματιά του, αποκαλύπτει την εγκληματική συμπεριφορά του ανθρώπου απέναντι στη φύση και στα αδύναμα πλάσματα αυτής της γης, που τη μεταχειρίζεται σα σκουπιδότοπο. Στον κόσμο των γλάρων ισχύουν νόμοι που όλοι υπακούουν. Η γλαρίνα άλλοτε περιμένει το θάνατο στωικά και άλλοτε καταριέται τους ανθρώπους –αλλά όχι όλους- για το κακό που κάνουν στις θάλασσες. Ένας ιερός σκοπός, που δεν δηλώνεται στο απόσπασμά μας, την κάνει να αντέξει στον πόνο και να βρει το κουράγιο να πετάξει όσο μπορεί πιο μακριά (μια πτήση θανάτου και ζωής ταυτόχρονα, αφού προσπαθεί να φτάσει σε ασφαλές μέρος για να  εναποθέσει το αυγό της).