ΚΕΙΜΕΝΑ Ν.Λ. Α΄ ΤΑΞΗΣ "Τα κόκκινα λουστρίνια"

Ειρήνης Μάρρα «Τα κόκκινα λουστρίνια»

Βασικό θέμα: Ο αδελφός, καθώς ωριμάζει, συνειδητοποιεί την πραγματικότητα γύρω του και προσφέρει, υποκινούμενος από αισθήματα αγάπης και καθήκοντος, στην αδερφή του ένα πολύτιμο δώρο (τα παπούτσια).

Θεματικά κέντρα: Ο άνθρωπος, όταν οδηγείται από ερωτικό συναίσθημα, δε λογαριάζει ούτε κόπο ούτε κανένα εμπόδιο, αλλά προσπαθεί αγνά και άδολα να προσεγγίσει το πρόσωπο που αγαπά.

Ο έρωτας τυφλώνει τον άνθρωπο και τον απομονώνει από την γύρω του πραγματικότητα.

Πολλές φορές τα αισθήματά μας συγκρούονται με το καθήκον.

Η αδελφική αγάπη.

Μορφή: Το μικρό αυτό διήγημα έχει στοιχειώδη πλοκή που  κορυφώνεται σε ένα γεγονός. Η γλώσσα είναι η κοινή νεοελληνική (απλή δημοτική) με πολλά ιδιωματικά στοιχεία. Ο λόγος χαρακτηρίζεται από εξαιρετικές μεταφορές, προσωποποιήσεις και άλλα εκφραστικά μέσα.

Αφηγηματική τεχνική: Τριτοπρόσωπος παντογνώστης αφηγητής (εισχωρεί στο μυαλό των ηρώων).

Αφηγηματικοί τρόποι: Περιγραφή και  αφήγηση. Απουσιάζει ο διάλογος και έτσι η δράση δίνεται μόνον μέσα από την αφηγηματική ματιά του παντογνώστη αφηγητή. Ο χαμηλόφωνος αυτός τρόπος ταιριάζει στην ψυχοσύνθεση του ήρωα.

Αφηγηματική πορεία: Ο ερωτευμένος νέος σκέφτεται να φτιάξει τα λουστρίνια. > Αγοράζει το δέρμα και βρίσκει το σχέδιο. > Φτιάχνει τα παπούτσια. > Ο έρωτας του νέου για την κόρη του δασκάλου. > Περιμένοντας την κρίσιμη ώρα. > Όταν ο νέος παρατηρεί προσεκτικά την αδελφή του, αλλάζει γνώμη και χαρίζει τα λουστρίνια σε αυτήν.

Τόπος: Απροσδιόριστος. Πιθανόν πρόκειται για κάποια επαρχιακή πόλη.

Χρόνος: Ο χρόνος εκτείνεται σε δύο διαστάσεις. Στο πρώτο μέρος του διηγήματος η δράση δίδεται συμπυκνωμένα (μικρή κειμενική έκταση για γεγονότα που διαρκούν πολύν καιρό) ενώ στο δεύτερο, αντίθετα, ο χρόνος σχεδόν «παγώνει».

 Πρόσωπα: Ο νεαρός τσαγκάρης: Ένας μικρός βιοπαλαιστής που ενηλικιώνεται σε μια στιγμή. Από τυφλά ερωτευμένος και αφοσιωμένος στο αίσθημά του, μεταμορφώνεται, χάρη στην προσεκτική παρατήρηση της αδελφής του, σε έναν συνετό άνθρωπο που προτάσσει πια, έναντι όλων, το καθήκον και την αγάπη προς την οικογένειά του. Υπεύθυνος, εργατικός, οικονόμος, αγαπητός στον εργοδότη του, που τον ξεχωρίζει για τις ικανότητες και τη φιλεργία του. Ντροπαλός, όταν πρόκειται να εκφράσει τον έρωτά του.

Η κόρη του δασκάλου: Όμορφη και περιζήτητη. Ζει άνετη ζωή.

Η αδελφή: Σεμνή και ταπεινή, γιατί έτσι της έμαθαν. Πρόθυμη και ακούραστη, σα μια γλυκιά σκιά, μέσα στο φτωχό σπίτι. Δεν περιμένει τίποτε ωραίο από τη ζωή της.